Aby skazany mógł odbyć karę w systemie dozoru elektronicznego (SDE) musi złożyć stosowny wniosek. Sądy nie zajmują się tym z urzędu, to znaczy, że Sądy bez wniosku skazanego lub innego uprawnionego podmiotu, nie rozstrzygają o możliwości odbycia przez skazanego kary w SDE. Wniosek taki za skazanego może oczywiście złożyć również jego obrońca.

Wniosek o dozór elektroniczny składa się wraz z uzasadnieniem do Sądu Penitencjarnego miejsca zwykłego pobytu skazanego. Sąd ten rozstrzyga o zezwoleniu na odbycie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego jak również o jego uchyleniu. Wniosek o dozór elektroniczny można złożyć osobiście w biurze podawczym Sądu Okręgowego lub wysłać pocztą przesyłką poleconą.

Przesłanki SDE to:

• wobec skazanego orzeczono karę pozbawienia wolności 1 jednego roku i 6 miesięcy, albo wobec skazanego orzeczono kare pozbawienia wolności w wymiarze niższym niż 3 lata i któremu do odbycia w zakładzie karnym pozostała część tej kary w wymiarze nie większym niż 6 miesięcy, a nie zachodzą warunki przewidziane w art. 64 § 2 k.k., art. 64 a k.k. oraz w art. 65 par 1 i 2 k.k.

   

• jest to wystarczające do osiągnięcia celów kary,

   

• skazany posiada określone miejsce stałego pobytu,

   

• osoby pełnoletnie zamieszkujące wspólnie ze skazanym wyraziły zgodę, o której mowa w art. 43h § 3 k.k.w.,

   

• odbywaniu kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego nie stoją na przeszkodzie warunki techniczne, o których mowa w art. 43h § 1 k.k.w..

Skazanemu, który nie rozpoczął wykonywania kary w zakładzie karnym, można udzielić zezwolenia na odbycie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego, jeżeli względy bezpieczeństwa i stopień demoralizacji, a także inne szczególne okoliczności nie przemawiają za potrzebą osadzenia skazanego w zakładzie karnym.

Skazanemu, który rozpoczął już odbywanie kary w zakładzie karnym, można udzielić zezwolenia na odbycie w systemie dozoru elektronicznego pozostałej części kary, jeżeli za udzieleniem zezwolenia przemawiają dotychczasowa postawa i zachowanie skazanego.

W systemie dozoru elektronicznego można odbyć również karę pozbawienia wolności orzeczoną jako karę zastępczą lub przestępstwo skarbowe lub karę pozbawienia wolności orzeczoną w warunkach, o których mowa w art. 37 b lub w art. 87 § 2 Kodeksu karnego.

Jeżeli skazany zamieszkuje wspólnie z inną osobą lub osobami pełnoletnimi, warunkiem rozpoczęcia dozoru stacjonarnego jest uprzednia pisemna zgoda tych osób złożona do sądu, obejmująca także umożliwienie podmiotowi dozorującemu przeprowadzanie czynności kontrolnych.

W razie dalszych pytań proszę o kontakt telefoniczny lub za pomocą wiadomości e-mail w celu umówienia spotkania w Kancelarii.

Adwokat Weronika Gawor-Pietrzak prowadzi Kancelarię Adwokacką w Chrzanowie. W ramach prowadzonej działalności zajmuje się prowadzeniem spraw zwłaszcza na terenie województwa małopolskiego (m. in. Chrzanów, Trzebinia, Oświęcim, Chełmek, Kraków) oraz śląskiego (m. in. Jaworzno, Sosnowiec, Mysłowice, czy Katowice). W razie potrzeby pomoc prawna może być przy tym świadczona na terenie całego kraju, a spotkanie odbyć się online.

Dozór Policji jest jednym ze środków zapobiegawczych. Postanowienie o oddaniu podejrzanego pod dozór Policji wydaje prokurator, a na etapie postępowania przed sądem postanowienie takie wobec oskarżonego wydaje Sąd. Osobie, wobec której zastosowano środek zapobiegawczy przysługuje prawo wniesienia zażalenia. Zażalenie takie należy złożyć w terminie 7 dni.

Oddany pod dozór ma obowiązek stosowania się do wymagań zawartych w postanowieniu sądu lub prokuratora. Obowiązek ten może polegać na zakazie opuszczania określonego miejsca pobytu, zgłaszaniu się do organu dozorującego w określonych odstępach czasu, zawiadamianiu go o zamierzonym wyjeździe oraz o terminie powrotu, zakazie kontaktowania się z pokrzywdzonym lub z innymi osobami, zakazie zbliżania się do określonych osób na wskazaną odległość, zakazie przebywania w określonych miejscach, a także na innych ograniczeniach swobody niezbędnych do wykonywania dozoru.

Osoba oddana pod dozór Policji ma obowiązek stawiania się we wskazanej jednostce organizacyjnej Policji z dokumentem stwierdzającym tożsamość, wykonywania poleceń mających na celu dokumentowanie przebiegu dozoru oraz udzielania informacji koniecznych dla ustalenia, czy stosuje się on do wymagań nałożonych w postanowieniu sądu lub prokuratora.

Wskazać jednak należy, iż dozór Policji, jako środek zapobiegawczy należy uchylić lub zmienić, jeżeli ustaną przyczyny, wskutek których został on zastosowany, lub powstaną przyczyny uzasadniające jego uchylenie albo zmianę.

Podejrzany, oskarżony oraz ich obrońca mogą w każdym czasie składać wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego. Po złożeniu przedmiotowego wniosku, o dalszym stosowaniu środka zapobiegawczego orzeka najpóźniej w ciągu 3 dni, prokurator, a po wniesieniu aktu oskarżenia Sąd postanowieniem.

Istotnym jest, iż na przedmiotowe postanowienie oskarżonemu oraz jego obrońcy zażalenie przysługuje wtedy, gdy wniosek został złożony po upływie co najmniej 3 miesięcy od dnia wydania postanowienia w przedmiocie środka zapobiegawczego.

W razie dalszych pytań proszę o kontakt telefoniczny lub za pomocą wiadomości e-mail w celu umówienia spotkania w Kancelarii.

Adwokat w Chrzanowie – Adwokat Weronika Gawor-Pietrzak prowadzi Kancelarię Adwokacką w Chrzanowie. W ramach prowadzonej działalności zajmuje się prowadzeniem spraw zwłaszcza na terenie województwa małopolskiego (m. in. Chrzanów, Trzebinia, Oświęcim, Chełmek, Kraków) oraz śląskiego (m. in. Jaworzno, Sosnowiec, Mysłowice, czy Katowice). W razie potrzeby pomoc prawna może być przy tym świadczona na terenie całego kraju, a spotkanie odbyć się online.

Polecam serdecznie.
Pani Weronika ma ogromną wiedzę, bardzo rzetelnie podeszła do naszej sprawy. Wszystko bardzo jasno wytłumaczy, rozwiewa każde wątpliwości

Zgodnie z art. 41 k.p.c. powództwo ze stosunku małżeństwa wytacza się przed Sądem, w którego okręgu małżonkowie mieli ostatnie miejsce zamieszkania, jeżeli choć jedno z nich w okręgu tym jeszcze ma miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu. Zatem, pozew o rozwód niezależnie od tego czy będzie to pozew o rozwód z orzeczeniem o winie lub pozew o rozwód bez orzekania o winie należy złożyć w Sądzie Okręgowym, w którego okręgu małżonkowie mieli ostatnie wspólne miejsce zamieszkania, o ile choć jedno z małżonków ma jeszcze miejsce zamieszkania w tym okręgu. Z braku takiej podstawy wyłącznie właściwy jest sąd miejsca zamieszkania strony pozwanej, a jeżeli i tej podstawy nie ma – sąd miejsca zamieszkania powoda. Zatem, dla mieszkańców: m. in. Chrzanowa, Trzebini, Alwerni będzie to Sąd Okręgowy w Krakowie. Z kolei już osoby, które wraz z małżonkiem ostatnio zamieszkiwały w Jaworznie, pozew o rozwód powinny złożyć w Sądzie Okręgowym w Katowicach.

Aby Sąd orzekł rozwód pomiędzy żoną, a mężem koniecznym jest aby pomiędzy małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia małżeńskiego. We wcześniejszych wpisach szczegółowo opisywałam już, czym jest rozkład pożycia małżeńskiego. Rozkład ten jest zupełny, gdy pomiędzy małżonkami ustały wszystkie więzi, które powinny ich łączyć, a więc wieź: uczuciowa, fizyczna i gospodarcza. Rozkład pożycia małżeńskiego ma natomiast charakter natomiast trwały, gdy od jego wystąpienia upłynęło już tyle czasu, że w zasadzie niemożliwym jest aby żona i mąż ponownie podjęli wspólne pożycie.

Z doświadczenia wiem, że klientom trudno jest samodzielnie określić, czy pomiędzy nimi, a ich współmałżonkiem, taki rozkład pożycia małżeńskiego już nastąpił. Dlatego też, przed wystąpieniem z pozwem o rozwód dobrze jest skorzystać z porady prawnej u adwokata. W czasie takiej rozmowy klient opowiada o swoim małżeństwie, a adwokat w trakcie rozmowy naprowadza go na istotne z punktu widzenia prawa kwestie, tak aby można było określić, czy pomiędzy małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia małżeńskiego.

Jeżeli jesteśmy już pewni, iż taki rozkład nastąpił można przystąpić do przygotowania pozwu o rozwód. We wcześniejszych wpisach wyjaśniałam już, iż Sąd może orzec rozwód bez orzekania o winie, rozwód z winy męża lub żony lub rozwód z winy obojga małżonków. Gdzie należy złożyć pozew o rozwód? Pozew o rozwód należy złożyć w Sądzie Okręgowym wraz z odpisem pozwu dla strony przeciwnej tj. małżonka oraz załącznikami. Załączniki stanowią m.in. akty stanu cywilnego – w tym akt małżeństwa. Pozew o rozwód należy opłacić. Opłata od pozwu o rozwód wynosi 600 zł. Powód składający pozew o rozwód może starać się także o zwolnienie z obowiązku uiszczenia opłaty. Po wpłynięciu pozwu o rozwód do Sądu, sprawie zostanie nadana sygnatura, którą to należy powoływać w kolejnych pismach w sprawie. Następnie Sąd doręczy odpis pozwu o rozwód pozwanemu, o czym poinformuje powoda.

W ramach prowadzonej kancelarii jako adwokat zajmuję się sporządzaniem pism w zakresie spraw rozwodowych, w tym pozwów o rozwód oraz reprezentacją powodów i pozwanych w sprawach o rozwód. Udzielam także pomocy w sporządzaniu pozwów o rozwód, kompletuję dokumenty, akty stanu cywilnego oraz przygotowuję wnioski dowodowe.

W razie dalszych pytań proszę o kontakt telefoniczny lub za pomocą wiadomości e-mail w celu umówienia spotkania w Kancelarii.

Adwokat Weronika Gawor-Pietrzak prowadzi Kancelarię Adwokacką w Chrzanowie. W ramach prowadzonej działalności zajmuje się prowadzeniem spraw zwłaszcza na terenie województwa małopolskiego (m. in. Chrzanów, Trzebinia, Oświęcim, Chełmek, Kraków) oraz śląskiego (m. in. Jaworzno, Sosnowiec, Mysłowice, czy Katowice). W razie potrzeby pomoc prawna może być przy tym świadczona na terenie całego kraju, a spotkanie odbyć się online.

Zaręczyny nie zawsze prowadzą do ślubu. Zdarza się, że do zawarcia związku małżeńskiego pomiędzy narzeczonymi nie dochodzi, a zaręczyny ulegają zerwaniu. Może się tak stać wskutek decyzji obojga z narzeczonych, albo też jednego z nich. Czy w przypadku zerwania zaręczyn, narzeczona powinna zwrócić pierścionek zaręczynowy? Jak zwrotu pierścionka zaręczynowego może domagać się narzeczony? Prawo normuje stosunki społeczne, a poszczególne instytucje prawne poddane odpowiedniej interpretacji odnoszą się także do zerwania zaręczyn. Kwestia zwrotu pierścionka zaręczynowego była już wielokrotnie rozstrzygana przez Sądy.

Zwrot pierścionka zaręczynowego można potraktować jako odwołanie darowizny, zwrot zadatku, czy też świadczenie nienależne. To jakie rozwiązanie zostanie przyjęte w konkretnej sprawie, dotyczącej zwrotu pierścionka zaręczynowego zależy od okoliczności konkretnego przypadku.

Jeżeli potraktować obdarowanie narzeczonej pierścionkiem zaręczynowym jako darowiznę, to zgodnie z art. 898 k.c., darczyńca może odwołać darowiznę nawet już wykonaną, jeżeli obdarowany dopuścił się względem niego rażącej niewdzięczności. Zwrot przedmiotu odwołanej darowizny powinien natomiast nastąpić stosownie do przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu.
Były narzeczony może żądać zwrotu pierścionka, gdyby do zerwania zaręczyn doszło z przyczyn leżących po stronie byłej narzeczonej. Chodzi o przyczyny, które można zakwalifikować jako „rażącą niewdzięczność”. Były narzeczony, dochodzący zwrotu pierścionka musiałby udowodnić, iż do zerwania zaręczyn doszło wskutek rażącej niewdzięczności narzeczonej.

Pomimo złożenia pozwu o rozwód, Sąd nie zawsze go orzeknie. Kiedy zachodzą przesłanki nieorzekania rozwodu?

Zgodnie z art. 56 k.r.o. rozwiązanie małżeństwa może nastąpić wyłącznie, gdy doszło do zupełnego i trwałego rozkładu pożycia małżeńskiego. Zatem, Sąd nie orzeknie rozwodu, gdy pomiędzy małżonkami nie nastąpił trwały i zupełny rozkład pożycia.

Jak już wyjaśniałam we wcześniejszych artykułach, rozkład pożycia jest zupełny, gdy pomiędzy małżonkami ustały więzi: duchowa, fizyczna i gospodarcza.. Rozkład pożycia małżeńskiego uznać natomiast można za trwały, gdy nie ma w zasadzie nadziei na jego ponowne podjęcie pomiędzy powódką, a pozwanym.

Rozwód nie jest także dopuszczalny, jeżeli wskutek rozwiązania małżeństwa powoda i pozwanego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków albo jeżeli z innych względów orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dokonując, oceny, czy dobro dzieci sprzeciwia się rozwodowi, należy rozważyć, jaka byłaby sytuacja małoletnich, gdyby do rozwodu nie doszło, i porównać ją z sytuacją, jaka będzie miała miejsce po orzeczeniu rozwodu. Istotnym jest jednak, iż nie można przy tym oceniać dobra małoletnich zakładając, że małżonkowie wrócą do wspólności małżeńskiej po odmówieniu im orzeczenia rozwodu, jeżeli okoliczności przemawiają przeciwko takiemu założeniu. Wprost przeciwnie, porównaniu podlega sytuacja dziecka przed rozwodem z tą, która ukształtuje się po rozwodzie, ocenie podlega stan istniejącego już trwałego i zupełnego rozkładu pożycia małżeńskiego, a nie stan sprzed tego rozkładu.

Orzeczenie rozwodu może być także sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego kwestię niedopuszczalności rozwodu ze względu na rażące pokrzywdzenie współmałżonka należy oceniać w świetle zasad humanitaryzmu z właściwym uwzględnieniem czasu trwania małżeństwa, rozkładu jego ciężarów, sytuacji obojga małżonków. Przy ocenie dopuszczalności rozwodu ocenie podlega m. in.: wiek małżonków, stan zdrowia, zdolność do zaspokajania potrzeb osobistych i innych. Za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego może zostać uznane porzucenie małżonka w czasie ciężkiej choroby, gdy choroba ta nie pojawiła się dopiero po faktycznym rozstaniu się żony i męża.

Rozwód nie jest również dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

W razie dalszych pytań proszę o kontakt telefoniczny lub za pomocą wiadomości e-mail w celu umówienia spotkania w Kancelarii.

Adwokat Weronika Gawor-Pietrzak prowadzi Kancelarię Adwokacką w Chrzanowie. W ramach prowadzonej działalności zajmuje się prowadzeniem spraw zwłaszcza na terenie województwa małopolskiego (m. in. Chrzanów, Trzebinia, Oświęcim, Chełmek, Kraków) oraz śląskiego (m. in. Jaworzno, Sosnowiec, Mysłowice, czy Katowice). W razie potrzeby pomoc prawna może być przy tym świadczona na terenie całego kraju, a spotkanie odbyć się online.

W wyroku rozwodowym poza rozwiązaniem małżeństwa przez rozwód z orzeczeniem o winie lub bez orzekania o winie, Sąd rozstrzyga również o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach rodziców z dzieckiem. Sąd orzeka, także w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Zgodnie z art. 58 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego Sąd uwzględnia pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka. Porozumienie rodzicielskiej jest zatem swoistą umową zawartą pomiędzy matką i ojcem dziecka. Promienienie stanowi plan wychowawczy, musi zostać zawarte na piśmie pomiędzy rodzicami. Porozumienie rodzicielskie, nie ma określonego wzoru, może być bardziej lub mniej szczegółowe, wszystko zależy od woli rodziców oraz realiów konkretnej sprawy.

Porozumienie rodzicielskie stanowiące plan wychowawczy ma zapobiegać konfliktowi rodziców w przyszłości. Powinno ono regulować sposób podejmowania decyzji we wszystkich istotnych sprawach dziecka, dotyczących władzy rodzicielskiej w zakresie wychowania, kierowania dzieckiem, troski o jego sytuację materialną i osobę dziecka.

Propozycje rodziców Sąd konfrontuje z wymaganiami wynikającymi z treści przepisów i poddaje ocenie zgodności z dobrem dziecka. Jeżeli Sąd dokonując przedmiotowej analizy wskaże, że propozycje rodziców są niezgodne z dobrem dziecka, nie zaakceptuje takiego planu wychowawczego.

Zatem, zatwierdzenie porozumienie rodzicielskiego przez Sąd nastąpi wyłącznie wtedy, gdy będzie ono zgodne z dobrem małoletniego dziecka oraz, gdy będzie możliwe jego wykonanie.

Kolejnym środkiem karnym, który ma za zadanie ochronę ofiar przestępstwa, w tym w szczególności ofiar przemocy domowej jest nakaz okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym.

Po uprawomocnieniu się wyroku, skazany wobec którego orzeczono środek kary w postaci okresowego nakazu opuszczenia lokalu zajmowanego z pokrzywdzonym, powinien opuścić lokal zajmowany wspólnie z pokrzywdzonym, nawet gdy lokal taki stanowi również jego własność oraz także wtedy, gdy nie posiada tytułu prawnego do innego lokalu. Nie stosując się do orzeczonego wobec niego środka karnego – nakazu opuszczenia lokalu naraża się on bowiem na zarzut popełnienia kolejnego przestępstwa, a to przestępstwa opisanego w art. 244 k.k..

Konsekwencją zastosowania przedmiotowego nakazu jest obowiązek okresowego opuszczenia lokalu mieszkalnego bez konieczności uprzedniego przeprowadzenia postępowania eksmisyjnego.

Wskazać należy, iż w niektórych przypadkach obligatoryjnym jest orzeczenie zarówno zakazu zbliżania się do pokrzywdzonego, jak i nakazu okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym. Sytuacja taka ma miejsce w przypadku, gdy sprawca popełnił przestępstwo określone w rozdziale XXV  Kodeksu karnego, (a więc np. przestępstwo zgwałcenia, zmuszania do uprawiania prostytucji, seksualne wykorzystanie bezradności, czy niepoczytalności, jak również przestępstwo seksualnego wykorzystania małoletniego). Sytuacja ta ma również miejsce w przypadku przestępstw z rozdziału XXVI Kodeksu karnego (m. in. przestępstwa znęcania się).

Orzeczenie okresowego nakazu opuszczenia lokalu zostało jednak ograniczone wyłącznie do tych sytuacji, gdy sprawca popełnił wobec pokrzywdzonego, z którym wspólnie zamieszkuje przestępstwa z rozdziałów wskazanych w tym przepisie, czyli przeciwko wolności seksualnej i obyczajności oraz rodzinie i opiece. Zatem, nakazu okresowego opuszczenia lokalu nie można orzec, gdy sprawca popełnił przestępstwo umyślne z użyciem przemocy wobec osoby, z którą wspólnie zamieszkuje, jeżeli nie jest to jednocześnie przestępstwo z wyżej wskazanych rozdziałów.

Nakaz okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym może być także zastosowany jako obowiązek probacyjny, a więc związany z poddaniem sprawy próbie i orzeczeniem wobec niego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania lub tytułem środka zabezpieczającego.

W razie dalszych pytań proszę o kontakt telefoniczny lub za pomocą wiadomości e-mail w celu umówienia spotkania w Kancelarii.

 Adwokat Weronika Gawor-Pietrzak prowadzi Kancelarię Adwokacką w Chrzanowie. W ramach prowadzonej działalności zajmuje się prowadzeniem spraw zwłaszcza na terenie województwa małopolskiego (m. in. Chrzanów, Trzebinia, Oświęcim, Chełmek, Kraków) oraz śląskiego (m. in. Jaworzno, Sosnowiec, Mysłowice, czy Katowice). W razie potrzeby pomoc prawna może być przy tym świadczona na terenie całego kraju, a spotkanie odbyć się online.

W ramach postępowania karnego, nie tylko oskarżony ma swoje uprawnienia. Prawo stoi też na straży ochrony sytuacji ofiar przestępstw. Ofiara przestępstwa w postępowaniu przygotowawczym jest stroną postępowania– pokrzywdzonym. W postępowaniu przed Sądem może natomiast działać jako oskarżyciel posiłkowy. W ramach prowadzonej przeze mnie Kancelarii, jako adwokat reprezentuję również pokrzywdzonych przestępstwem oraz oskarżycieli posiłkowych.

Niektóre ze środków karnych stanowią nie tylko represję karną wobec skazanego, ale również mają za zadanie ochronę ofiary przestępstwa. Do takich środków niewątpliwie należy zakaz kontaktowania się z pokrzywdzonym, jak również zakaz zbliżania się.

Zgodnie z art. 41 a Kodeksu karnego, Sąd może orzec zakaz przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, kontaktowania się z określonymi osobami, zbliżania się do określonych osób lub opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu, jak również nakaz okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, w razie skazania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego lub inne przestępstwo przeciwko wolności oraz w razie skazania za umyślne przestępstwo z użyciem przemocy, w tym zwłaszcza przemocy wobec osoby najbliższej. Zakaz lub nakaz może być połączony z obowiązkiem zgłaszania się do Policji lub innego wyznaczonego organu w określonych odstępach czasu, a zakaz zbliżania się kontrolowany w systemie dozoru elektronicznego.

Zakaz zbliżania się i zakaz kontaktowania się odgrywają istotną rolę wobec ofiar przemocy domowej, mając za zadanie chronić ofiary przed dalszą agresją ze strony sprawcy.

Orzekając zakaz kontaktowania się z określonymi osobami, Sąd w wyroku określa te osoby poprzez wskazanie ich z imienia i nazwiska. Zakaz ten może zostać orzeczony wobec jednej osoby, jak i większej liczby osób, jednak wszystkie one muszą zostać zindywidualizowane w wyroku. Skazany nie może inicjować kontaktu z osobami, z którymi orzeczono wobec niego przedmiotowy zakaz. Nie naruszy on jednak orzeczonego zakazu, jeżeli spotka te osoby przypadkowo np. podczas spaceru w parku, jak również, gdy kontakt z nim będzie prowokował pokrzywdzony.

Odnosząc się do zakazu zbliżania się, Sąd orzekając ten środek wskazuje w wyroku osobę, czy osoby do których skazany nie może się zbliżać podając imię i nazwisko tych osób oraz określa odległość na którą skazany nie może się do nich zbliżać.

Zakaz zbliżania się, czy zakaz kontaktowania się może zostać orzeczony gdy sprawca został skazany za:

• przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego lub inne przestępstwo przeciwko wolności,

• umyślne przestępstwo z użyciem przemocy, w tym zwłaszcza przemocy przeciwko osobie najbliższej.

Wobec sprawcy, można orzec zakaz wskazany w art. 41a k.k. wtedy, gdy małoletni jest przedmiotem czynności wykonawczej, jak i wtedy, gdy przedmiotem czynności wykonawczej jest osoba pełnoletnia, natomiast przestępstwo zostało popełnione w obecności małoletniego. W przypadku pokrzywdzonego, który jest osobą dorosłą, orzeczenie tego środka karnego, w przypadku przestępstw przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności jest możliwe wtedy, gdy zostało ono popełnione z użyciem przemocy, w tym zwłaszcza przeciwko osobie najbliższej.

Przestępstwami z użyciem przemocy są nie tylko te przestępstwa, w których działanie z użyciem przemocy stanowi ich ustawowe znamię (np. 191 k.k., 245k.k., czy 280 k.k.), ale także te przestępstwa, które sprawca popełnił z faktycznym użyciem przemocy, choć użycie przemocy nie stanowi ich znamion ustawowych. Do takich przestępstw należą m. in. przestępstwa stypizowane w art: 156 k.k., 157k.k., czy przestępstwo znęcania się z art. 207 k.k. Zakaz zbliżania się, czy zakaz kontaktowania się mogą także zostać orzeczone wobec sprawcy, który znęcał się jedynie psychicznie nad ofiarami.

Zakaz kontaktowania się, jak i zakaz zbliżania się mogą być orzeczone pojedynczo, jak i łącznie.

Zakazy te mogą być również zastosowane w jako obowiązek probacyjny, a więc związany z poddaniem sprawy próbie i orzeczeniem wobec niego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania lub tytułem środka zabezpieczającego.

W razie dalszych pytań proszę o kontakt telefoniczny lub za pomocą wiadomości e-mail w celu umówienia spotkania w Kancelarii.

 Adwokat Weronika Gawor-Pietrzak prowadzi Kancelarię Adwokacką w Chrzanowie. W ramach prowadzonej działalności zajmuje się prowadzeniem spraw zwłaszcza na terenie województwa małopolskiego (m. in. Chrzanów, Trzebinia, Oświęcim, Chełmek, Kraków) oraz śląskiego (m. in. Jaworzno, Sosnowiec, Mysłowice, czy Katowice). W razie potrzeby pomoc prawna może być przy tym świadczona na terenie całego kraju, a spotkanie odbyć się online.