Polityka Prywatności
Na podstawie art. 13 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27.4.2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodne- go przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (dalej: RODO), informuję, że:
Administratorem danych osobowych jest Adwokat Weronika Gawor-Pietrzak prowadząca działalność gospodarczą Kancelaria Adwokacka Adwokat Weronika Gawor-Pietrzak pod adresem: 32-500 Chrzanów, ul. Garncarska 16/3, NIP 6322026971, REGON 387418047
DANE KONTAKTOWE ADMINISTRATORA:
Z Kancelarią Adwokacką Adwokat Weroniki Gawor-Pietrzak można skontaktować się:
Przetwarzanie danych osobowych odbywa się wyłącznie w celu wykonywania czynności adwokackich, świadczenia usług doradczych.
Dane osobowe są przetwarzane na podstawie art. 6 ust 1 lit. b, c, d, f RODO:
Dostęp do danych osobowych mają jedynie upoważnieni współpracownicy / podwykonawcy w celu realizacji swoich obowiązków służbowych, a także podmioty świadczące usługi informatyczne, księgowe, hostingowe oraz w zakresie świadczenia usług związanych utrzymaniem poczty elektronicznej.
Dane osobowe nie są przekazywane do państwa trzeciego lub organizacji międzynarodowych.
Dane osobowe będą przetwarzane przez 10 lat od końca roku, w którym zakończyło się postępowanie, w którym dane osobowe zostały zgromadzone w zakresie danych przetwarzanych w ramach wykonywania zawodu adwokata.
W pozostałych przypadkach dane osobowe będą przetwarzane tak długo, jak wymagają tego odpowiednie przepisy prawa, w szczególności podatkowe i rachunkowe oraz tak długo jak jest to niezbędne do ustalenia, dochodzenia lub obrony roszczeń.
VII. Prawa osoby, której dane dotyczą
Przysługuje Państwu prawo do:
W celu skorzystania z przysługujących praw, należy kontaktować się z Administratorem pod adresem: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript., telefonicznie pod numerem 515-475-268 lub listownie na adres siedziby wskazany w punkcie I.
Podanie danych osobowych jest dobrowolne w celu zawarcia i wykonania umowy oraz w celu realizacji prawnie uzasadnione interesu administratora.
W pozostałych przypadkach podanie danych jest obowiązkowe, w szczególności gdy wymaga tego spełnienie obowiązku prawnego ciążącego na administratorze.
Dane osobowe nie są wykorzystywane w celu zautomatyzowanego podejmowania decyzji, w tym profilowania.
Pani Mecenas to bardzo rzeczowa osoba. Z ogromną wiedzą i zaangażowaniem podchodzi do sprawy. Jest bardzo profesjonalna i solidna. Jestem bardzo zadowolona z wyboru tej kancelarii. Naprawdę polecam!
Polecam Panią Mecenas! Pomogła mi jako pokrzywdzonemu w sprawie karnej. Bardzo dobry adwokat, potrafi wszystko jasno wytłumaczyć.
Dobry adwokat. Polecam szczególnie do spraw karnych, mnie bardzo pomogła.
Jazda samochodem pod wpływem alkoholu – przestępstwo czy wykroczenie?
Ponowne skazanie za prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwości
Jednym z najczęściej popełnianych w Polsce przestępstw jest jazda samochodem pod wpływem alkoholu. Zazwyczaj osoba prowadząca samochód pod wpływem alkoholu, trunek spożywała dzień wcześniej niż doszło do zatrzymania. Zdarzają się również przypadki, iż bagatelizując wpływ alkoholu na organizm, kierowcy siadają za kierownicą po spożyciu jednego, czy dwóch piw, błędnie sądząc, iż badanie alkomatem nie wykaże, iż spożywali oni alkohol.
Osoba prowadząca samochód pod wypływem alkoholu, w zależności od stężenia alkoholu we krwi może popełnić wykroczenie lub przestępstwo. Dlatego też, tak ważne jest dokładne i kilkukrotnie zbadanie stężenia alkoholu we krwi osoby zatrzymanej przez Policję.
Z wykroczeniem prowadzenia pojazdów po użyciu alkoholu mamy do czynienia wówczas, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do stężenia we krwi od 0,2 do 0,5 promila alkoholu albo obecność w wydychanym powietrzu od 0,1 do 0,25 mg alkoholu w jednym dm sześciennym.
Przestępstwo popełnia natomiast ta osoba, która prowadzi pojazd w stanie nietrzeźwości, a więc gdy zawartość alkoholu w jej krwi przekracza 0,5 promila alkoholu, albo zawartość alkoholu w 1 dm sześciennego wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg.
Odnosząc się do wykroczenia, to zgodnie z art. 87 k.w. osoba, która w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega karze aresztu (do 30 dni) albo grzywny od 50 do 5000 zł. Ponadto, wobec osoby tej orzekany jest obligatoryjny zakaz prowadzenia pojazdów, który obejmować powinien pojazd, którym sprawca dopuścił się popełnienia wykroczenia. Zakaz prowadzenia pojazdu orzeka się na okres od 6 miesięcy do 3 lat.
Ustawa nie określa rodzaju drogi, na której prowadzony jest dany pojazd. Nie musi to być droga publiczna. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9.12.1993 r. sygn. II KRN 285/93, stwierdził, że prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka drogą lokalną, a nawet drogą polną, stanowi wykroczenie przewidziane w 87§1 k.w., jeżeli istnieją podstawy do przyjęcia, że odbywa się na nich ruch lądowy.
Wykroczenie to może popełnić również osoba niemająca uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych lub osoba, która takie uprawnienia utraciła.
Odnosząc się do przestępstwa prowadzenia pojazdu w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego wskazać należy, iż osoba ta podlega karze grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Wobec sprawcy tego przestępstwa orzeka się również zakaz prowadzenia pojazdów od 3 do 10 lat oraz świadczenie pieniężne w kwocie co najmniej 5 000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Pospenitencjarnej.
Odpowiedzialność karna za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości ulega istotnemu zaostrzeniu, przy ponownym skazaniu za prowadzenie samochodu lub innego pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Zgodnie bowiem z art. 178a § 4 k.k. jeżeli sprawdza był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173 k.k. (sprowadzenie katastrofy w ruchu), art. 174 k.k. (sprowadzenie bezpośredniego niebezpieczeństwa katastrofy w ruchu), art. 177 k.k. (spowodowanie wypadku w ruchu popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego) podlega on karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Nadto, Sąd w przypadku tym orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio, chyba że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami. Na szczególne okoliczności nie można się już natomiast powołać przy ponownym skazaniu za przestępstwo z art. 178 a § 4 k.k. Tej samej zaostrzonej odpowiedzialności karnej podlega również osoba, która w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo, prowadziła pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Dlatego też, w razie przedstawienia powyższych zarzutów niezwykle ważne jest prowadzenie obrony w sposób profesjonalny i przemyślany bowiem niezbędne jest dokładne sprawdzenie, czy w sprawie nie doszło do zatarcia skazania, które powoduje niemożność skazania na podstawie przepisu przewidującego wyższą odpowiedzialność karną.
Przestępstwo prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości popełnia wyłącznie osoba prowadząca pojazd mechaniczny. W orzecznictwie przyjęto, że pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym jest każdy pojazd drogowy lub szynowy napędzany umieszczonym na nim silnikiem, maszyna samobieżna oraz motorower, przy czym podkreśla się, że pojemność skokowa silnika powinna przekraczać 50 cm3 (wyrok SN z 4.02.1993 r., sygn. III KRN 254/92). Pojazdem mechanicznym jest także pojazd, który jest wyposażony w silnik o wskazanych wyżej parametrach, ale może być jednocześnie napędzany siłą ludzkich mięśni. Dla popełnienia przestępstwa nie ma znaczenia, czy sprawca w chwili popełnienia przestępstwa z art. 178 a § 1 i 4 k.k. wykorzystuje siłę silnika.
Zarówno przestępstw, jak i wykroczenie popełnia osoba prowadząca pojazd w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Najczęściej do popełnienia czynu zabronionego dojdzie podczas prowadzenia samochodu w ruchu lądowym. Czym jest więc ruch lądowy? Ruchem lądowym jest nie tylko ruch na drogach publicznych, w strefach zamieszkania, lecz także ruch w miejscach dostępnych dla powszechnego użytku. Do miejsc dostępnych dla ruchu pojazdów nie mogą natomiast zostać zaliczone miejsca, w których nie odbywa się ruch ogólnodostępny, a jedynie dopuszczone jest do ruchu wąskie grono osób. Za takie miejsce nie może być uznane podwórko (wyrok SN z 5.05.2009 r., sygn. IV K 432/08).
Prowadzenie pojazdu innego niż pojazd mechaniczny na przykład roweru po alkoholu, to jest w stanie nietrzeźwości lub po użyciu alkoholu na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu stanowi natomiast wykroczenie.
Zapraszam wszystkich zainteresowanych moimi usługami do kontaktu telefonicznego lub za pomocą wiadomości e-mail. Na pewno uda nam się ustalić dogodny termin spotkania w Kancelarii w Chrzanowie.
Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Obowiązek alimentacyjny rodzica względem dziecka nie ustaje zatem po ukończeniu przez nie 18-go roku życia, o ile nadal pobiera ono naukę i nie jest się w stanie samodzielnie utrzymać.
Przyjmuje się również, iż nawet przejściowe przerwanie nauki przez dziecko już pełnoletnie, związane na przykład z urodzeniem przez 18letnią córkę dziecka, nie powoduje automatycznie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego jej rodziców, o ile nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać.
Uzyskiwanie przez dziecko dochodów nie prowadzi do wygaśnięcia obowiązku, chyba że dziecko, co występuje rzadko, osiąga dochody, które umożliwiają samodzielne funkcjonowanie. Po drugie, dziecko uprawnione jest do świadczeń alimentacyjnych niezależnie od tego, czy znajduje się w niedostatku.
W uchwale pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z 9.06.1976 r. sygn. III CZP 46/75, podkreślono, że małoletnie dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, rodzice „muszą więc podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami”. Ustawodawca pozwala w wyjątkowych przypadkach na uchylenie się rodziców od tego obowiązku, ale wyłącznie wobec dziecka pełnoletniego.
Dla zaistnienia obowiązku alimentacyjnego rodziców względem dziecka bez znaczenia jest to, czy dziecko urodziło się w małżeństwie, czy też to który z małżonków został uznany za winnego rozkładu pożycia małżeńskiego.
Istotnym jest, iż hipotetyczna możliwość samodzielnego utrzymania się przez dziecko nie prowadzi automatycznie do wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego. W szczególności rodzice mają obowiązek zapewnienia dziecku wykształcenia stosownie do jego możliwości i uzdolnień. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 2000 r., sygn. I CKN 1538/99: „Dziecko, które osiągnęło nie tylko pełnoletność, ale zdobyło także wykształcenie umożliwiające podjęcie pracy zawodowej, pozwalającej na samodzielne utrzymanie, nie traci uprawnień do alimentów, jeżeli np. chce kontynuować naukę i zamiar ten znajduje uzasadnienie w dotychczas osiąganych wynikach”.
Możliwe są również sytuacje, w których obowiązek alimentacyjny rodzica względem dziecka nigdy nie wygaśnie. Ma to miejsce wtedy, gdy dziecko pomimo uzyskania pełnoletności i zdobycia wykształcenia uprawnione do alimentów dziecko z powodu poważnej choroby nie będzie w stanie samodzielnie utrzymać się w przyszłości. W powyższej sytuacji nie tylko nie dochodzi do wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego, ale powinien on być wykonywany ze szczególną starannością. Zgodnie bowiem z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 14 kwietnia 1999 r., sygn. III CKN 278/98: „W sytuacji, w której dana osoba mimo osiągnięcia pełnoletności, nie jest i przypuszczalnie nie będzie samodzielna, obowiązek alimentacyjny jej rodziców nie może ograniczać się jedynie do zapewnienia jej środków utrzymania, ale także do świadczeń osobistych starań związanych z jej utrzymaniem i egzystencją”. Natomiast zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 12 maja 1998 r., sygn. II CKN 722/92, gdy nie zachodzi okoliczność w postaci możliwości samodzielnego utrzymania się przez dziecko, np. z powodu choroby, kalectwa, czy niepełnosprawności obowiązek alimentacyjny bez względu na wiek dziecka istnieje nadal.
Alimenty
Przy ustalaniu wysokości alimentów na rzecz małoletniego Sąd bierze pod uwagę zarówno usprawiedliwione potrzeby małoletniego, jak i możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Istotnym jest, iż możliwości tych nie należy traktować jako wyłącznie faktycznie uzyskiwanych przez rodzica dochodów.
W uzasadnieniu uchwały składu 7 sędziów z dnia 26 maja 1995 r. sygn. III CZP 178/94, Sąd Najwyższy podkreślił, że: „ (…) ustalenie możliwości zarobkowych (majątkowych) zobowiązanego do alimentacji ma często charakter hipotetyczny, gdyż kryterium takich możliwości nie zawsze są zarobki osiągane aktualnie przez zobowiązanego, lecz sama zdolność do uzyskania wyższego wynagrodzenia. Wysokość alimentów zależy zatem od wielu czynników.
W przypadku dziecka należy uwzględnić jego wiek, stan zdrowia, zainteresowania i zdolności.
Określenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do świadczeń alimentacyjnych wymaga natomiast ustalenia wysokości jego comiesięcznych dochodów, na przykład z tytułu wynagrodzenia za pracę. Ustaleniu podlega również to, czy osoba zobowiązana do świadczenia alimentacyjnego byłaby w stanie zarobić więcej, gdyby w pełni wykorzystywała swoje możliwości w zakresie wykształcenia, czy doświadczenia zawodowego. Przy ustalaniu wysokości alimentów badaniu podlegają także możliwości majątkowe zobowiązanego, ponieważ w niektórych przypadkach może on dysponować dużymi środkami majątkowymi, pomimo że nie osiąga dochodów na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej.
Istotnym jest, iż wysokość obowiązku alimentacyjnego wraz z upływem czasu może ulec modyfikacji. Dlatego też, można wystąpić z powództwem o obniżenie alimentów oraz podwyższenie alimentów. W przypadku uzyskania przez dziecko pełnoletności oraz możliwości samodzielnego utrzymania się można z kolei wystąpić z powództwem o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego.
Zapraszam wszystkich zainteresowanych moimi usługami do kontaktu telefonicznego lub za pomocą wiadomości e-mail. Na pewno uda nam się ustalić dogodny termin spotkania w Kancelarii w Chrzanowie.
W ramach prowadzonej Kancelarii Adwokackiej Adwokat Weronika Gawor-Pietrzak zajmuje się reprezentacją klientów i prowadzeniem spraw z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, a w szczególności:
Prawo administracyjne w tym m. in.: